publicerad: 2015
brink
brink
substantiv
~en ~ar • brant backe el. strandsluttning
| Singular | |
|---|---|
| en brink | obestämd form |
| en brinks | obestämd form genitiv |
| brinken | bestämd form |
| brinkens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| brinkar | obestämd form |
| brinkars | obestämd form genitiv |
| brinkarna | bestämd form |
| brinkarnas | bestämd form genitiv |


