publicerad: 2015
bränning
bränn·ing
substantiv
~en ~ar 1 till bränna 1,2: bränning av keramik2 våg som bryts mot strand el. undervattensgrund
| Singular | |
|---|---|
| en bränning | obestämd form |
| en brännings | obestämd form genitiv |
| bränningen | bestämd form |
| bränningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bränningar | obestämd form |
| bränningars | obestämd form genitiv |
| bränningarna | bestämd form |
| bränningarnas | bestämd form genitiv |


