publicerad: 2015
budbärare
bud|bär·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑bärarna bud 1 bärare
| Singular | |
|---|---|
| en budbärare | obestämd form |
| en budbärares | obestämd form genitiv |
| budbäraren | bestämd form |
| budbärarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| budbärare | obestämd form |
| budbärares | obestämd form genitiv |
| budbärarna | bestämd form |
| budbärarnas | bestämd form genitiv |


