publicerad: 2015
bugning
bug·ning
substantiv
~en ~ar buga
| Singular | |
|---|---|
| en bugning | obestämd form |
| en bugnings | obestämd form genitiv |
| bugningen | bestämd form |
| bugningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bugningar | obestämd form |
| bugningars | obestämd form genitiv |
| bugningarna | bestämd form |
| bugningarnas | bestämd form genitiv |


