publicerad: 2015
burgare
burg·are
[bur`j‑]
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. burgarna • ⟨vard.⟩ hamburgare
| Singular | |
|---|---|
| en burgare | obestämd form |
| en burgares | obestämd form genitiv |
| burgaren | bestämd form |
| burgarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| burgare | obestämd form |
| burgares | obestämd form genitiv |
| burgarna | bestämd form |
| burgarnas | bestämd form genitiv |


