publicerad: 2015
burgavel
bur|gavel
substantiv
~n ‑gavlar • till bur 2 gavel
| Singular | |
|---|---|
| en burgavel | obestämd form |
| en burgavels | obestämd form genitiv |
| burgaveln | bestämd form |
| burgavelns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| burgavlar | obestämd form |
| burgavlars | obestämd form genitiv |
| burgavlarna | bestämd form |
| burgavlarnas | bestämd form genitiv |


