publicerad: 2015
bärgning
bärg·ning
substantiv
~en ~ar 1 till bärga2 utkomst, försörjning – Alla sammansättn. med bärgnings- hör till bärgning 1.
| Singular | |
|---|---|
| en bärgning | obestämd form |
| en bärgnings | obestämd form genitiv |
| bärgningen | bestämd form |
| bärgningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bärgningar | obestämd form |
| bärgningars | obestämd form genitiv |
| bärgningarna | bestämd form |
| bärgningarnas | bestämd form genitiv |


