publicerad: 2015
dubbelvikning
dubbel|vik·ning
substantiv
~en ~ar 1dubbel vikning
| Singular | |
|---|---|
| en dubbelvikning | obestämd form |
| en dubbelviknings | obestämd form genitiv |
| dubbelvikningen | bestämd form |
| dubbelvikningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| dubbelvikningar | obestämd form |
| dubbelvikningars | obestämd form genitiv |
| dubbelvikningarna | bestämd form |
| dubbelvikningarnas | bestämd form genitiv |


