publicerad: 2015
dyskalkyliker
dys·kalk·yl·ik·er
[‑kalky´l‑]
substantiv
~n; pl. ~ dyskalkyli
| Singular | |
|---|---|
| en dyskalkyliker | obestämd form |
| en dyskalkylikers | obestämd form genitiv |
| dyskalkylikern | bestämd form |
| dyskalkylikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| dyskalkyliker | obestämd form |
| dyskalkylikers | obestämd form genitiv |
| dyskalkylikerna | bestämd form |
| dyskalkylikernas | bestämd form genitiv |


