publicerad: 2015
eminens
e·min·ens
[‑en´s]
substantiv
~en ~er • kardinal; grå eminens tillbakadragen men i verkligheten mäktig person
| Singular | |
|---|---|
| en eminens | obestämd form |
| en eminens | obestämd form genitiv |
| eminensen | bestämd form |
| eminensens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| eminenser | obestämd form |
| eminensers | obestämd form genitiv |
| eminenserna | bestämd form |
| eminensernas | bestämd form genitiv |


