publicerad: 2015
erövringståg
er·övr·ings|tåg
substantiv
~et; pl. ~ • till 1tåg 2 erövring
| Singular | |
|---|---|
| ett erövringståg | obestämd form |
| ett erövringstågs | obestämd form genitiv |
| erövringståget | bestämd form |
| erövringstågets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| erövringståg | obestämd form |
| erövringstågs | obestämd form genitiv |
| erövringstågen | bestämd form |
| erövringstågens | bestämd form genitiv |


