publicerad: 2015
fastgöring
fast|gör·ing
substantiv
~en ~ar fastgöra
| Singular | |
|---|---|
| en fastgöring | obestämd form |
| en fastgörings | obestämd form genitiv |
| fastgöringen | bestämd form |
| fastgöringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| fastgöringar | obestämd form |
| fastgöringars | obestämd form genitiv |
| fastgöringarna | bestämd form |
| fastgöringarnas | bestämd form genitiv |


