publicerad: 2015
frikativa
frik·at·iva
[frik´‑ el. frik`‑]
substantiv
~n frikativor • frikativt språkljud
| Singular | |
|---|---|
| en frikativa | obestämd form |
| en frikativas | obestämd form genitiv |
| frikativan | bestämd form |
| frikativans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| frikativor | obestämd form |
| frikativors | obestämd form genitiv |
| frikativorna | bestämd form |
| frikativornas | bestämd form genitiv |


