publicerad: 2015
frånkänna
från|känna
verb
‑kände, ‑känt, ‑känd n. ‑känt, pres. ‑känner • fråndöma
| Finita former | |
|---|---|
| frånkänner | presens aktiv |
| frånkänns (frånkännes) | presens passiv |
| frånkände | preteritum aktiv |
| frånkändes | preteritum passiv |
| frånkänn | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att frånkänna | infinitiv aktiv |
| att frånkännas | infinitiv passiv |
| har/hade frånkänt | supinum aktiv |
| har/hade frånkänts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| frånkännande | |
| Perfekt particip | |
| en frånkänd + substantiv | |
| ett frånkänt + substantiv | |
| den/det/de frånkända + substantiv | |


