publicerad: 2015
förbigå
för·bi|gå
[fö`r‑]
verb
‑gick, ‑gått, ‑gången ‑gånget ‑gångna, pres. ‑går • förbigå el. (sällan) gå förbi ngn vid en tjänstetillsättning
| Finita former | |
|---|---|
| förbigår | presens aktiv |
| förbigås | presens passiv |
| förbigick | preteritum aktiv |
| förbigicks | preteritum passiv |
| förbigå | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förbigå | infinitiv aktiv |
| att förbigås | infinitiv passiv |
| har/hade förbigått | supinum aktiv |
| har/hade förbigåtts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förbigående | |
| Perfekt particip | |
| en förbigången + substantiv | |
| ett förbigånget + substantiv | |
| den/det/de förbigångna + substantiv | |
| den förbigångne + maskulint substantiv | |


