publicerad: 2015
förgranskning
för|gransk·ning
[fö`r‑]
substantiv
~en ~ar granska
| Singular | |
|---|---|
| en förgranskning | obestämd form |
| en förgransknings | obestämd form genitiv |
| förgranskningen | bestämd form |
| förgranskningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förgranskningar | obestämd form |
| förgranskningars | obestämd form genitiv |
| förgranskningarna | bestämd form |
| förgranskningarnas | bestämd form genitiv |


