publicerad: 2015
förhäva
för·häva
verb
förhävde förhävt • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| förhäver | presens aktiv |
| förhävde | preteritum aktiv |
| förhäv | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förhäva | infinitiv aktiv |
| har/hade förhävt | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| förhävande | |
förhäva sig
• överskatta sin förmåga, vara högfärdigOrdform(er) förhäva sig


