publicerad: 2015
förhöra
för·höra
verb
förhörde, förhört, pres. förhör 1 till förhör 12 till förhör 2
| Finita former | |
|---|---|
| förhör | presens aktiv |
| förhörs (förhöres) | presens passiv |
| förhörde | preteritum aktiv |
| förhördes | preteritum passiv |
| förhör | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förhöra | infinitiv aktiv |
| att förhöras | infinitiv passiv |
| har/hade förhört | supinum aktiv |
| har/hade förhörts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förhörande | |
| Perfekt particip | |
| en förhörd + substantiv | |
| ett förhört + substantiv | |
| den/det/de förhörda + substantiv | |
| den förhörde + maskulint substantiv | |


