publicerad: 2015
förhörsrum
för·hörs|rum
substantiv
~met; pl. ~, best. pl. ~men förhör 2 1rum 1
| Singular | |
|---|---|
| ett förhörsrum | obestämd form |
| ett förhörsrums | obestämd form genitiv |
| förhörsrummet | bestämd form |
| förhörsrummets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förhörsrum | obestämd form |
| förhörsrums | obestämd form genitiv |
| förhörsrummen | bestämd form |
| förhörsrummens | bestämd form genitiv |


