publicerad: 2015
förrättning
för·rätt·ning
substantiv
~en ~ar • tjänstegöromål, tjänsteärende
| Singular | |
|---|---|
| en förrättning | obestämd form |
| en förrättnings | obestämd form genitiv |
| förrättningen | bestämd form |
| förrättningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förrättningar | obestämd form |
| förrättningars | obestämd form genitiv |
| förrättningarna | bestämd form |
| förrättningarnas | bestämd form genitiv |


