publicerad: 2015
förrättningsman
för·rätt·nings|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen förrättning 1man 1
| Singular | |
|---|---|
| en förrättningsman | obestämd form |
| en förrättningsmans | obestämd form genitiv |
| förrättningsmannen | bestämd form |
| förrättningsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förrättningsmän | obestämd form |
| förrättningsmäns | obestämd form genitiv |
| förrättningsmännen | bestämd form |
| förrättningsmännens | bestämd form genitiv |


