publicerad: 2015
förutsätta
för·ut|sätta
verb
‑satte, ‑satt, ‑satt n. ‑satt, pres. ‑sätter • betrakta som givet, utgå från; kräva
| Finita former | |
|---|---|
| förutsätter | presens aktiv |
| förutsätts (förutsättes) | presens passiv |
| förutsatte | preteritum aktiv |
| förutsattes | preteritum passiv |
| förutsätt | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förutsätta | infinitiv aktiv |
| att förutsättas | infinitiv passiv |
| har/hade förutsatt | supinum aktiv |
| har/hade förutsatts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förutsättande | |
| Perfekt particip | |
| en förutsatt + substantiv | |
| ett förutsatt + substantiv | |
| den/det/de förutsatta + substantiv | |


