publicerad: 2015
grymtning
grymt·ning
substantiv
~en ~ar • till grymta 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en grymtning | obestämd form |
| en grymtnings | obestämd form genitiv |
| grymtningen | bestämd form |
| grymtningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| grymtningar | obestämd form |
| grymtningars | obestämd form genitiv |
| grymtningarna | bestämd form |
| grymtningarnas | bestämd form genitiv |


