publicerad: 2015
halka
1halka
substantiv
~n • halt väglag
| Singular | |
|---|---|
| en halka | obestämd form |
| en halkas | obestämd form genitiv |
| halkan | bestämd form |
| halkans | bestämd form genitiv |
2halka
verb
~de ~t • tappa fotfästet
| Finita former | |
|---|---|
| halkar | presens aktiv |
| halkas | presens passiv |
| halkade | preteritum aktiv |
| halkades | preteritum passiv |
| halka | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att halka | infinitiv aktiv |
| att halkas | infinitiv passiv |
| har/hade halkat | supinum aktiv |
| har/hade halkats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| halkande | |


