publicerad: 2015
hanne
hanne
substantiv
~n hannar • hane; till hane 1
| Singular | |
|---|---|
| en hanne | obestämd form |
| en hannes | obestämd form genitiv |
| hannen | bestämd form |
| hannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hannar | obestämd form |
| hannars | obestämd form genitiv |
| hannarna | bestämd form |
| hannarnas | bestämd form genitiv |


