publicerad: 2015
harkla
harkla
verb
~de ~t • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| harklar | presens aktiv |
| harklade | preteritum aktiv |
| harkla | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att harkla | infinitiv aktiv |
| har/hade harklat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| harklande | |
harkla sig
• klara strupenOrdform(er) harkla sig


