publicerad: 2015
harkling
harkl·ing
substantiv
~en ~ar harkla (sig)
| Singular | |
|---|---|
| en harkling | obestämd form |
| en harklings | obestämd form genitiv |
| harklingen | bestämd form |
| harklingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| harklingar | obestämd form |
| harklingars | obestämd form genitiv |
| harklingarna | bestämd form |
| harklingarnas | bestämd form genitiv |


