publicerad: 2015
harmonisering
harm·on·is·er·ing
substantiv
~en ~ar • till harmonisera 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en harmonisering | obestämd form |
| en harmoniserings | obestämd form genitiv |
| harmoniseringen | bestämd form |
| harmoniseringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| harmoniseringar | obestämd form |
| harmoniseringars | obestämd form genitiv |
| harmoniseringarna | bestämd form |
| harmoniseringarnas | bestämd form genitiv |


