publicerad: 2015
harmonika
harm·on·ika
[‑o´n‑]
substantiv
~n harmonikor • särsk. dragspel
| Singular | |
|---|---|
| en harmonika | obestämd form |
| en harmonikas | obestämd form genitiv |
| harmonikan | bestämd form |
| harmonikans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| harmonikor | obestämd form |
| harmonikors | obestämd form genitiv |
| harmonikorna | bestämd form |
| harmonikornas | bestämd form genitiv |


