publicerad: 2015
hickning
hick·ning
substantiv
~en ~ar 2hicka
| Singular | |
|---|---|
| en hickning | obestämd form |
| en hicknings | obestämd form genitiv |
| hickningen | bestämd form |
| hickningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hickningar | obestämd form |
| hickningars | obestämd form genitiv |
| hickningarna | bestämd form |
| hickningarnas | bestämd form genitiv |


