publicerad: 2015
hinna
1hinna
substantiv
~n hinnor • tunn beläggning
| Singular | |
|---|---|
| en hinna | obestämd form |
| en hinnas | obestämd form genitiv |
| hinnan | bestämd form |
| hinnans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hinnor | obestämd form |
| hinnors | obestämd form genitiv |
| hinnorna | bestämd form |
| hinnornas | bestämd form genitiv |
2hinna
verb
hann, hunnit, hunnen hunnet hunna, pres. hinner • ha tid med att
| Finita former | |
|---|---|
| hinner | presens aktiv |
| hinns (hinnes) | presens passiv |
| hann | preteritum aktiv |
| hanns | preteritum passiv |
| hinn | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att hinna | infinitiv aktiv |
| att hinnas | infinitiv passiv |
| har/hade hunnit | supinum aktiv |
| har/hade hunnits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| hinnande | |
| Perfekt particip | |
| en hunnen + substantiv | |
| ett hunnet + substantiv | |
| den/det/de hunna + substantiv | |
hinna med
• ha tid med: hur hinner hon med allting?Infinita former att hinna med infinitiv aktiv Presens particip medhinnande Perfekt particip en medhunnen + substantiv ett medhunnet + substantiv den/det/de medhunna + substantiv


