publicerad: 2015
hunsning
huns·ning
substantiv
~en ~ar hunsa
| Singular | |
|---|---|
| en hunsning | obestämd form |
| en hunsnings | obestämd form genitiv |
| hunsningen | bestämd form |
| hunsningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hunsningar | obestämd form |
| hunsningars | obestämd form genitiv |
| hunsningarna | bestämd form |
| hunsningarnas | bestämd form genitiv |


