publicerad: 2015
hövding
hövd·ing
substantiv
~en ~ar • ledare särsk. i äldre tid
| Singular | |
|---|---|
| en hövding | obestämd form |
| en hövdings | obestämd form genitiv |
| hövdingen | bestämd form |
| hövdingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hövdingar | obestämd form |
| hövdingars | obestämd form genitiv |
| hövdingarna | bestämd form |
| hövdingarnas | bestämd form genitiv |


