publicerad: 2015
illgärning
ill|gärn·ing
substantiv
~en ~ar • illdåd
| Singular | |
|---|---|
| en illgärning | obestämd form |
| en illgärnings | obestämd form genitiv |
| illgärningen | bestämd form |
| illgärningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| illgärningar | obestämd form |
| illgärningars | obestämd form genitiv |
| illgärningarna | bestämd form |
| illgärningarnas | bestämd form genitiv |


