publicerad: 2015
illgärningsman
ill·gärn·ings|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen illgärning 1man 1
| Singular | |
|---|---|
| en illgärningsman | obestämd form |
| en illgärningsmans | obestämd form genitiv |
| illgärningsmannen | bestämd form |
| illgärningsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| illgärningsmän | obestämd form |
| illgärningsmäns | obestämd form genitiv |
| illgärningsmännen | bestämd form |
| illgärningsmännens | bestämd form genitiv |


