publicerad: 2015
imbecillitet
im·bec·ill·itet
[‑ite´t]
substantiv
~en imbecill
| Singular | |
|---|---|
| en imbecillitet | obestämd form |
| en imbecillitets | obestämd form genitiv |
| imbecilliteten | bestämd form |
| imbecillitetens | bestämd form genitiv |


