publicerad: 2015
indikering
in·dik·er·ing
substantiv
~en ~ar • påvisad förekomst av ngt
| Singular | |
|---|---|
| en indikering | obestämd form |
| en indikerings | obestämd form genitiv |
| indikeringen | bestämd form |
| indikeringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| indikeringar | obestämd form |
| indikeringars | obestämd form genitiv |
| indikeringarna | bestämd form |
| indikeringarnas | bestämd form genitiv |


