publicerad: 2015
indikera
in·dik·era
[‑dike´ra]
verb
~de ~t 1 ange, påvisa förekomst av ngt; jfr indicera: varningslampan indikerar att ett fel uppstått2 antyda
| Finita former | |
|---|---|
| indikerar | presens aktiv |
| indikeras | presens passiv |
| indikerade | preteritum aktiv |
| indikerades | preteritum passiv |
| indikera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att indikera | infinitiv aktiv |
| att indikeras | infinitiv passiv |
| har/hade indikerat | supinum aktiv |
| har/hade indikerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| indikerande | |
| Perfekt particip | |
| en indikerad + substantiv | |
| ett indikerat + substantiv | |
| den/det/de indikerade + substantiv | |


