publicerad: 2015
infalla
in|falla
verb
‑föll, ‑fallit, pres. ‑faller 1 vara förlagd till, inträffa: julafton infaller el. faller in på en söndag i år2 inflika: "Det är klart", inföll hon el. föll hon in3 tränga in militärt: fienden inföll el. föll in i landets västra delar
| Finita former | |
|---|---|
| infaller | presens aktiv |
| inföll | preteritum aktiv |
| infall | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att infalla | infinitiv aktiv |
| har/hade infallit | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| infallande | |


