publicerad: 2015
inkompetensförklara
in·kom·pet·ens|för·klara
verb
~de ~t inkompetens förklara 1
| Finita former | |
|---|---|
| inkompetensförklarar | presens aktiv |
| inkompetensförklaras | presens passiv |
| inkompetensförklarade | preteritum aktiv |
| inkompetensförklarades | preteritum passiv |
| inkompetensförklara | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att inkompetensförklara | infinitiv aktiv |
| att inkompetensförklaras | infinitiv passiv |
| har/hade inkompetensförklarat | supinum aktiv |
| har/hade inkompetensförklarats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| inkompetensförklarande | |
| Perfekt particip | |
| en inkompetensförklarad + substantiv | |
| ett inkompetensförklarat + substantiv | |
| den/det/de inkompetensförklarade + substantiv | |


