publicerad: 2015
inlänning
in|länn·ing
substantiv
~en ~ar • mots. utlänning
| Singular | |
|---|---|
| en inlänning | obestämd form |
| en inlännings | obestämd form genitiv |
| inlänningen | bestämd form |
| inlänningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| inlänningar | obestämd form |
| inlänningars | obestämd form genitiv |
| inlänningarna | bestämd form |
| inlänningarnas | bestämd form genitiv |


