publicerad: 2015
inmundigande
in|mund·ig·ande
substantiv
~t inmundiga
| Singular | |
|---|---|
| ett inmundigande | obestämd form |
| ett inmundigandes | obestämd form genitiv |
| inmundigandet | bestämd form |
| inmundigandets | bestämd form genitiv |


