publicerad: 2015
inmutare
in|mut·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑mutarna inmuta
| Singular | |
|---|---|
| en inmutare | obestämd form |
| en inmutares | obestämd form genitiv |
| inmutaren | bestämd form |
| inmutarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| inmutare | obestämd form |
| inmutares | obestämd form genitiv |
| inmutarna | bestämd form |
| inmutarnas | bestämd form genitiv |


