publicerad: 2015
inpendling
in|pendl·ing
substantiv
~en • till en tätort; till pendling 2
| Singular | |
|---|---|
| en inpendling | obestämd form |
| en inpendlings | obestämd form genitiv |
| inpendlingen | bestämd form |
| inpendlingens | bestämd form genitiv |


