publicerad: 2015
instämning
in|stäm·ning
substantiv
~en ~ar • till instämma 2
| Singular | |
|---|---|
| en instämning | obestämd form |
| en instämnings | obestämd form genitiv |
| instämningen | bestämd form |
| instämningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| instämningar | obestämd form |
| instämningars | obestämd form genitiv |
| instämningarna | bestämd form |
| instämningarnas | bestämd form genitiv |


