publicerad: 2015
kaninunge
kan·in|unge
substantiv
~n ‑ungar kanin unge 1
| Singular | |
|---|---|
| en kaninunge | obestämd form |
| en kaninunges | obestämd form genitiv |
| kaninungen | bestämd form |
| kaninungens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kaninungar | obestämd form |
| kaninungars | obestämd form genitiv |
| kaninungarna | bestämd form |
| kaninungarnas | bestämd form genitiv |


