publicerad: 2015
karakteristikum
karakt·er·ist·ik·um
~et; pl. ~ el. karakteristika, best. pl. ~en el. karakteristika el. karakt·är·ist·ik·um
[‑is´t‑]
~et; pl. ~ el. karaktäristika, best. pl. ~en el. karaktäristika • kännetecken, särmärke, särdrag
| Singular | |
|---|---|
| ett karakteristikum (ett karaktäristikum) | obestämd form |
| ett karakteristikums (ett karaktäristikums) | obestämd form genitiv |
| karakteristikumet (karaktäristikumet) | bestämd form |
| karakteristikumets (karaktäristikumets) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| karakteristikum (karakteristika, karaktäristikum, karaktäristika) | obestämd form |
| karakteristikums (karakteristikas, karaktäristikums, karaktäristikas) | obestämd form genitiv |
| karakteristikumen (karakteristika, karaktäristikumen, karaktäristika) | bestämd form |
| karakteristikumens (karakteristikas, karaktäristikumens, karaktäristikas) | bestämd form genitiv |


