publicerad: 2015
karakterisering
karakt·er·is·er·ing
el. karakt·är·is·er·ing
substantiv
~en ~ar karakterisera
| Singular | |
|---|---|
| en karakterisering (en karaktärisering) | obestämd form |
| en karakteriserings (en karaktäriserings) | obestämd form genitiv |
| karakteriseringen (karaktäriseringen) | bestämd form |
| karakteriseringens (karaktäriseringens) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| karakteriseringar (karaktäriseringar) | obestämd form |
| karakteriseringars (karaktäriseringars) | obestämd form genitiv |
| karakteriseringarna (karaktäriseringarna) | bestämd form |
| karakteriseringarnas (karaktäriseringarnas) | bestämd form genitiv |


