publicerad: 2015
kartritare
kart|rit·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑ritarna karta 1 ritare
| Singular | |
|---|---|
| en kartritare | obestämd form |
| en kartritares | obestämd form genitiv |
| kartritaren | bestämd form |
| kartritarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kartritare | obestämd form |
| kartritares | obestämd form genitiv |
| kartritarna | bestämd form |
| kartritarnas | bestämd form genitiv |


