publicerad: 2015
klargöra
klar|göra
verb
‑gjorde, ‑gjort, ‑gjord n. ‑gjort, pres. ‑gör • göra innebörden i ngt tydlig: hon klargjorde el. gjorde klart att ...
| Finita former | |
|---|---|
| klargör | presens aktiv |
| klargörs (klargöres) | presens passiv |
| klargjorde | preteritum aktiv |
| klargjordes | preteritum passiv |
| klargör | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att klargöra | infinitiv aktiv |
| att klargöras | infinitiv passiv |
| har/hade klargjort | supinum aktiv |
| har/hade klargjorts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| klargörande | |
| Perfekt particip | |
| en klargjord + substantiv | |
| ett klargjort + substantiv | |
| den/det/de klargjorda + substantiv | |


